گاهی بسان کودکی میشم
که گاهی بهانه پدرش رامیگیرد
بغض میکند
مادرش راصدامیکند
و
پابه زمین میکوبد
دلم بهانه تورامیگیرد..
باز پابه زمین عادت هامیکوبم
باز نیامدنت را فریادمیکنم
یتیمیه گم شده در تاریخ را
یتیمیه شیعه زخم کهنه ایست..
که هرصبح جمعه سربازمیکند...
شرمنده ایم آقا کم گذاشتیه ایم....
تورا میان غربت وماتم گذاشته ایم...
ازتوسخن نگفتیم وحاصل آن شدکه...
آن هاتورا به سخره گرفته وما برای توبازهم کم گذاشته ایم...
گاهی وقتایه مدتی که سرت حسابی شلوغه وحواست نیس
وقتی یکم باخودت خلوت میکنی وبه دلت رجوع میکنی حس میکنی ته دلت خالیه
هیچ کس نیس...
خالیه خالی!
اون وقته که دنبالش میگردی
دنبال چی؟
یه گم شده
که حتی نمیدونی چیه!!!
فقط یه چیزی سر جاش نیس...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
میدونی آخه وقتی آدم گرفتار دنیای پرزرق وبرق میشه
یادش میره..
یادش میره صاحب دلش کیه؟!!!
یادش میره که بهش گفته بود:
القلب حرم الله
یادش میره ازش اقرارگرفته بود:
الست بربکم؟
یادش میره در جواب گفته بود:
بلی
آره
آدم یادش میره
وخیلی بی هوادرست مث بچه بازی گوشی که وقتی به پارک بازی میره دست مادرش رو رها میکنه و میره سراغ بازیش!
تو بازیه دنیا رها میشه...
اماوقتی یکم خسته ومیشه وبی تاب
سربرمیگردونه میبینه نیس!
هیچ کس
ودرست وقتی کاملا ناامید شد ازپیداکردن مادر..
سربرمیگردونه وآغوش مادرش رو بازمیبینه
اون وقته که...
وقتی رسیدم نزدیکیای خونه نزدیک اذان ظهربود واس همین راهیه مسجدمحل شدم
پسربچه همسایه هم بامادر بزرگش اومده بود!
یه لباس مرد عنکبوتی تنش بود
بهش گفتم"قهرمان تو کیه؟"
گفت:"فوتبال!من میخوام فوتبالیست بشم!"
یه دفه ناخودآگاه بغض گلوم رو گرف
گفتم:"قهرمان من کسیه که جونشو واس من وتو داده بی هیچ ادعا!"
قیافش شبیه علامت تعجب شده بود
گفتم:" قهرمان من شهداهستن!"
گفت: شهدا؟!
ودوباره رفت دنبال بازیش که شامل پریدن به دیوارهاو گرفتن دستش مث مرد عنکبوتی تا ازش تار بیادبود!!!
میدونین به غیراز قله کوه بهترین جای شهدا قلب ماست...
قلب بچه هاست...
قهرمان بچه شما کیه؟!
امروز صبح بابچه ها زدیم به کوه!
باخودمون گفتیم تااینجاکه اومدیم یه زیارتی هم از شهدای گمنام بکنیم
درحال زیارت بودم و باخودم فکرکردم آخه چرا این همه راه این شهدارومیارن بالاکوه دفن میکنن مگه جاقحطیه؟!
یکم که دقیق شدم فهمیدم این یه تمثیل خیلی قشنگه...
دیدین وقتی یه نفررو خیلی دوست داری بش میگی:روچشم ماجاداری!
درواقع این یعنی شهدای ما قهرمان اند پس در قله جادارن روچشم ماجادارن نه اصلا بالاتر رو سرماجادارن واس ماهاکه معنیه زنده بودن شهدارو هنو نفهمیدیم خوب تلنگریه!
امروز وقتی پایین اومدم به پشت سرم نگاه کردم و گفتم:دلم قرصه که زیر سایه ی شما زندگی میکنم
از اون روزیه پاکی که خدابتون میده به ماهم بدین!
چن روزیه که درگیرانتخاب شدم
فکرکنم دیگه وقتشه ازوقت هدر دادن وجاده خاکی رفتن رهابشم وبیام توجاده اصلی!
اما باخودم میگم اصلا کدوم جاده اصلی؟!
تازه اینجاست که میفهمم اول باید بشناسم
چیو؟؟؟
مسیر اصلی
البته همین جور الکی نمیشه
باید برنامه بریزم
خدیا کمک کن...
